| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
هدف از این تحقیق بررسی انجمن سرمایه گزاران و کارآفرینان کیش با فرمت docx در قالب 41 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد
| تعداد صفحات | 41 |
| حجم | 144/1023 کیلوبایت |
| فرمت فایل اصلی | docx |
فهرست مطالب
سابقه پژوهش ها و مطالعات انجام گرفته
سابقه پژوهش ها و مطالعات انجام گرفته داخلی
سابقه پژوهش ها و مطالعات انجام گرفته خارجی
جمع‌بندی مطالعات و تحقیقات مشابه
انجمن سرمایه گزاران و کارآفرینان کیش
چشم انداز انجمن سرمایه گزاران و کارآفرینان کیش
تا دهه پنجاه، تئوریسینها و دانشمندان، سازمان را سیستمی بسته میدانستند. افرادی نظیر تیلور، فایول، وبر، بارنارد و غیره ( )، معتقد بودند که سازمانها ارتباطی با محیط ندارند. اما با پیدایش تئوری سیستمها بعنوان انقلابی بزرگ در تئوریهای سازمان، منبعد تمامی تئوریهای سازمانی از اهمیت و نقش محیط بر سازمان سخن راندهاند. دستیابی به سطوح بالای تعالی و بهره وری بدون برنامه ریزی، مقدور نیست.
امروزه با توجه به گسترش شتاب افزای تغییر و تحولات محیطی، سازمانها برای پاسخگویی اثربخش به نیازهای محیطی خویش نیازمند تفکر استراتژیک هستند. مدیران موفق تفکر استراتژیک خویش را در قالب برنامهریزی استراتژیک جامه عمل می پوشانند (مرکز کارآفرینی دانشگاه تهران، 1383). با توجه به اینکه برنامهریزی پیش‌زمینه اجرای همه وظایف مدیریتی دیگر میباشد، برنامهریزی و در رأس آن ایجاد سلسله مراتبی از برنامه‌ها در یک سازمان برای جلوگیری از اتلاف منابع و هدایت سازمان به سمت و سوی روشن و قابل اجرا، اهمیت خاصی پیدا میکند.
فرای و استونر برنامهریزی استراتژیک را ابـزار مدیریتی توانمندی می‌دانندکه برای کمک به شرکتهای کوچک طراحی می شود تا آنها به صورت رقابتی خود را با تغییرات پیش بینی شده محیط تطبیق دهند. خصوصاً، فرآیند برنامهریزی استراتژیک، یک نگرش و تجزیه و تحلیل از شرکت و محیط مربوط به آن ارائه میکند، شرایط فعلی شرکت را توضیح می دهد، و عوامل کلیدی مؤثر بر موفقیت آن را شناسایی میکند (Fry & Stoner; 1995; 12). از نظر لرنر برنامهریزی استراتژیک فرآیند تغییر سازمانی مستمر و پیچیده است.
برنامهریزی استراتژیک بطور ساده یک دیدگاه سیستمی برای ماهرانه عمل کردن یک سازمان در طول زمان از طریق کاهش عدم‌اطمینان در محیط متغیرش برای دستیابی به هدفهای از پیش تعیین شده میباشد. بیشتر سازمانها اهمیت برنامه ریزی استراتژیک را برای رشد و سلامتی سازمانهایشان در یک دوره بلند مدت دریافته اند. از طرفی عمل در کوتاه مدت هیچ معنی ندارد مگر اینکه آن در یک مفهوم بلند مدت از برنامه اتفاق بیفتد. برنامهریزی استراتژیک، جهت، زمینه و بستر لازم را برای تصمیمات پیاپی و متوالی ایجاد میکند.